Dat is de grote les die ik heb geleerd

Half september ga ik naar de startweek. Het is dan precies 10 maanden geleden dat ik dat ongeluk kreeg waardoor ik geamputeerd werd. Ik ontmoet daar de overige 5 cursisten en ook Inge zie ik daar voor het eerst. We zijn met 3 geamputeerde mannen, alle 3 onderbeen-amputatie en 3 vrouwen met hersenletsel. Ons wordt uitgelegd hoe de week er globaal gaat uitzien en eenieder wordt gevraagd zijn doelstelling voor die week te formuleren.
Voor mij geldt dat ik beter moet leren lopen en ik zou graag weer willen fietsen.
We ontdekken dat Coen en Inge beschikken over een zeer groot netwerk in de gehandicaptenwereld. Al snel blijkt dat ze veel verstand hebben van de materie waar een gehandicapte mee te maken heeft. En dat voelt goed!
We krijgen lessen, o.a. in inspanningsfysiologie (hoe bouw ik conditie op). Ook voedingsleer komt aan de orde en andere lessen worden ons aangereikt. Ronald Hertog, een paralympisch topatleet van 28 jaar, is uitgenodigd. Ronald geeft blijk van een groot verstand en wil al zijn ervaringen met ons delen. Hij geeft tips en sleutelt aan mijn prothese waardoor het lopen merkbaar beter gaat. Twee dagen later is er een ervaringsdeskundige uitgenodigd op het gebied van hersenletsel. Harmen is 40 jaar en raakte 10 jaar geleden getroffen door een ernstige beroerte.
Zowel Ronald als Harmen zijn begenadigd sprekers en aan hun beiden merk je dat het leven niet ophoudt door een handicap. Ze tonen aan dat je veel meer in je mars hebt dan je zelf in de gaten hebt. En dat is eigenlijk de grote les die ik persoonlijk heb geleerd in deze week.
Niet alleen heb ik een fijn stel mensen leren kennen, aan het eind van de week kon ik duidelijk beter lopen en kon ik met gemak opstappen op m’n fiets.
Ik ben blij dat ik heb deelgenomen. 

Wim